به گزارش پایگاه خبری آهننیوز، بر اساس کارکرد و اهمیت خصوصیسازی، اهداف آن با توجه به ویژگیهای خاص هر کشور تعریف میشوند. انتقال از فعالیتهای اقتصادی دولتی و عمومی به بخش خصوصی بهمنظور افزایش بهرهوری و رشد تولید ملی یکی از اهداف خصوصیسازی است. کاهش تصدیگری دولت، ممانعت از مداخله در معادلات بازار و تسهیل در ایجاد شرایط رقابتی در فضای کسبوکار، راهبرد اتخاذشده از سوی اکثر کشورهای جهان در دهههای اخیر بوده است. این حرکت در ایران نیز در برنامههای توسعه و سپس در سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ با ابلاغ سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی موردتوجه بوده است.
اما عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران میگوید، این موضوع مهم در اقتصاد ایران عملا فراموش شده است، ما با اقتصادی مواجه هستیم که بخش مهمی از آن در اختیار دولت و شرکتهای دولتی است و اگر هم بحثی از خصوصیسازی مطرح شده، در بسیاری از موارد اداره شرکتها به بخش خصوصی واقعی نرسیده است و همین موضوع ما را با چالشهای جدی مواجه میکند.
مقدمه ورود بخش خصوصی به اقتصاد، جذب سرمایههای تازه است. سرمایه نیز جذب نمیشود، مگر با ثبات در اقتصاد و بهبود زیرساختها و مثبت کردن افق آینده. پس اگر دولت به وظیفه خود یعنی فراهم کردن مقدمات لازم عمل کند، سرمایه گذاران نیز به عرصههای مختلف اقتصاد ورود خواهند کرد و حرکت ما مانند تجربه موفق کشورهای توسعه یافته با سرعت و قدرت بیشتری ادامه خواهد یافت.
"رضا قنبری" دبیر انجمن نوردکاران فولادی ایران در این خصوص یادداشت کوتاهی را به رشته تحریر درآورده و در اختیار رسانه آهننیوز قرار داده است که مشروحش را در ادامه میخوانید.
اگر به شنا کردن اردک در آب توجه کنیم ما تنها قسمتی از بدن او را میبینیم که به آرامی بر روی آب در حال حرکت است، درحالیکه متوجه تقلای این اردک که با تلاش پاهای خود را تکان میدهد تا حرکت کند، نمیشویم. افرادی که دچار سندروم اردک هستند نیز به ظاهر آرام و شاد هستند، اما در درون برای حفظ این شادی و آرامش تلاش زیادی میکنند، علت انتخاب نام سندروم اردک برای این بیماری همین وجه تشابه است.
آیا میتوان گفت که بخش خصوصی ایران به سندروم اردک دچار شده است. محیط کسب وکار پر چالش ایران همراه با قوانین و مقررات زیاد و خلقالساعه سیاستگذار، قدرت برنامهریزی بلند مدت و حتی کوتاه مدت را از بخش خصوصی سلب کرده است و بخش خصوصی واقعی به جهت حفظ منافع بنگاه و صنف خود میبایستی تلاش مضاغفی را در همه سطوح کاری داشته باشد و گویا از بیرون شاهد این هستیم که بخش خصوصی آرام در حال ادامه کار و رفع موانع خود است اما شاید در حقیقت به مانند سندرم اردک در تلاش فراوان در داخل بنگاه میباشد.
سندروم اردک اولینبار پیرامون خودکشی چند دانشجوی دانشگاه استنفورد مطرح شد که آنان تا قبل از خودکشی تصویری بسیار شاد و آرام و با آسایش را از خود نشان میدادند!! در این راستا باید دید که بخش خصوصی با همه مشکلات محیط کسب و کار در ایران تا چه زمان توان آن را دارد که به کار خود ادامه دهد و امید است سیاستگذار در سال ۱۴۰۲ با درک این موضوع زمینه بهبود محیط کسب و کار و فعالیت بخش خصوصی را فراهم آورد قبل از آنکه در قالب سندرم اردک خودکشی کند.
انتهای خبر/ ف
نظر شما